میوه ممنوع

در سایه دلشکستگی پیر شدم

غم خوردم و با غمت نمک گیر شدم

تا امدم آشنای قلبت باشم

گفتی که من از غریبه ها سیر شدم

ژانویه،  شاید

با آن شعله بی رحمش

قلب مرا به تحلیل، تسلیم کند

و در این قسمت داستان

آنکه می میرد

آنکه به خاطر عشقش می میرد

تنها منم

زیرا دوستت می دارم

زیرا دوستت می دارم در آتش و خون  حتی.

که بود آنکه نشانی ام را به تو داد؟

که بود او؟

 

از کدامین راه؟

بگو!

چگونه؟

از کجا برای تسخیر روح من آمده ای؟

منی که تلخ ترین بودم

من که الهه خشم

با تاجی از تیغ و خار

منی که خداوند تنهایی.

 

که بود آنکه نشانی ام را به تو داد؟

چه کسی راهنمای تو بود؟

کدامین صخره، کدامین دود، کدامین آتشدان؟

 

زمین لرزید گیلاس های پایه دار

از شراب خورشید نوشیدند

و من پر شدم از تو

و من پر شدم از عشقی باکره

که تو باشی

که بود آنکه نشانی ام را به توداد؟

 

بیش از آنکه برنجانم

رنجیده شدم

بیش از آنکه دوستم بدارند

دوستشان داشتم

بیش از آنکه عشقم دهند

عشقشان.

 

و این حاصلی است از سالی دور تا امروز

قلبی به زخم اندر نشسته را

کنون مرا می خوانید.